अचानक असे काय झाले...!

आज मला अचानक असे काय झाले,
तिला फ़ोन केला अणि तिला भेटायला बोलावले,

तिने जेव्हा फ़ोन उचलला,
तेव्हा मनात प्रश्नानी थैमान घातले,
तिला कशी आहे विचारावे का आज भेटणार का असे विचारावे,
या विचारातच मन माझे गोंधलले,

आज मला भेटणार का असे विचारताच ,
तिचा उशिरा का होइना होकार आला,

आज मी तिला भेटणार या विचारानेच
मन माझे आनंदित झाले,

घाई गडाबदित ऑफिस चे काम
मी लवकरात लवकर उरकले,
अणि पाय माझे तिच्या दिशेने चालू लागले,

मनात आज तिला भेटायाचा आनंद होताच,
त्यात काय बोलायाचे हा ही प्रश्न होता,

काय नियतीचा खेळ होता की आम्ही दुरावलो होतो,
पण काही कालाने का होइना आज आम्ही भेटणार होतो,

घड्यालाचा काटा पटापट धावत होता,
तसेच माझ्या ह्रुदयाचे ठोके ही तो वाढवत होता,

आज त्या हवेने ही आपला रोख बदलला होता,
या संध्याकालाच्या हवेतही तिचाच गंध होता,

कसेही का होइना तिच्या आधी मला पोहचायाचे होते,
गुलाबाचे कोमल फूल आज मला द्यायचे होते,

अचानक असे काय झाले कोणासही न समजले,
शेवटी मात्र ते कोमल फूल एका बस खाली चिरडले,

आजही ती त्याच ठिकाणी माझी वाट पाहत आहे,
चिरडले गेलेले ते फूल हातात घेउन अश्रु आपले पुसत आहे,

असे नको करू देवा तिची तरी कालजी कर,
तुझ्या या बंधनातुन मला एकदा तरी मुक्त कर...एकदा तरी मुक्त कर.....

------शिरीष सप्रे (१८-११-२००९)------------