नवे वर्ष...तेच दुख...!

..............नवीन वर्ष ते येतच असते पण दुख मात्र माझे तेच असते.....!

३१ डिसेंबर करत होते साजरा सारे...
होतो बसलेला मी कोपर्यात एका...
हताश अन उदास....

काय मी मागणी येत्या वर्षी करावी,
कोणती बोलणी मी या नव वर्षी ऐकावी,

झगमगाट होता चहुबाजूला...
अंधाराचा खेळ होता तो...
फक्त माझ्याच बाजूला.....

पाहुनी आनंदी सर्वाना खुश मी होत होतो,
दुख माझे मी त्यांपासून लपवत होतो,

हसत होते सारे आपल्या मित्रांसोबत...
दुखी मी... कोपर्यात बसलो होतो एकटा...
दारूच्या त्या बाटली सोबत...

असतात नशिबी काही.. प्रेम ज्यांना मिळते...
माझ्या सारख्या दुर्दैवाना फक्त...
दारूची बाटली मिळते...

प्रत्येक घोट घेताना जाळत असतो
आठवणी मी तिच्या...
नाही संपत आठवणी त्या..
न जात मनातुनी माझ्या...

आहे खुश ती मजशिवाय...
तरीही तिच्यासाठी मी झुरतो...
नाही येत का तिला माझी आठवण?
हा प्रश्न रोज देवाला मी विचारतो...

होती काय चूक माझी....शिक्षा अशी मला दिलीस..
प्रेमाचेच रोप मी लावले होते,
पण फळे नासकी दिलीस....

करतात आनंद साजरे सारे..
प्रत्येक वर्ष सरताना...
असतो मी रडत एकटा..
वर्षातील त्या प्रत्येक दिवसांना..

उरलेल्या वर्षाचे आयुष्य संपावे...
हीच इच्छा माझ्या मनी ...
मिळावी मुक्ती कायमची मला..
अन सुखी व्हावे मी...अन सुखी व्हावे मी.....!

-----------------शिरीष सप्रे(४-१-२०१०)-----------------