प्रत्येक थेंबात तिचाच चेहरा शोधत...

मातीचा तो सुगंध दरवळला
घेउनी आनंद तो पाउस आला..

वातावरण सारे हर्षित झाले
उकाड्याचे ते दिवस संपले..

चातक हि पाणी पिऊ लागला
संगे फुलांना डोलवू लागला..

पावसात एकटा तो उभा होता
अश्रुना त्याच्या पाण्यात लपवत होता..

आठवण तिची त्याला येत होती
पावसाच्या थेंबात तिचीच प्रतिमा होती..

आनंदात सारे असे मग्न झाले
त्या वेड्यासी कोणी न पहिले..

पावसाची ती सर अशी धावुनी आली
संगे त्या प्रेमाची आठवण ताजी झाली..

असतो उभा तो अश्रू पावसात ढाळत
अन प्रत्येक थेंबात तिचाच चेहरा शोधत...तिचाच चेहरा शोधत...
-----------------शिरीष सप्रे(२-६-२०१०)-----------------