Thursday, October 13, 2011

बंधन हि अखेरच्या क्षणा पर्यंतची...

मैत्रीचा धागा हा आपुला
नकळत असा जोडला
तूच पाठीराखा माझा
होता
दुखणं माझे स्वतावरी घेत होता ...

नकळत तुजसी दुखावले मी
अनेकदा अपशब्द वापरले मी
न घेतले मनी माझे बोलणे
सदा सुखात नान्दलो मी ...

दुखांचा डोंगर बनुनी तू
सदा स्वतासी चटके सोसले
सुखाचे क्षण माझ्या पायी नांदले
बनुनी दैव तुजला..माझ्या जीवनी पाठवले...

साथ तुझी जन्मो जन्माची
मैत्री आपुली अखेरच्या श्वासा पर्यंतची..
गिरवतील धडे मैत्रीचे आपुल्या
बंधन हि अखेरच्या क्षणा पर्यंतची...
--------------शिरीष सप्रे(१३-१०-२०१०)-----------

Friday, October 7, 2011

आयुष्य सुंदर बनू शकते ...

कोण्या एका एकांतात
एक विचार मनी चटका लावूनी गेला
रोजच्या या धावपळीत आज
मनुष्य जगायचेच विसरुनी गेला...

आजही आठवतो आई जवळील तो हट्ट
एका चॉकलेट साठी गाल फुगवुनी बसण
मायेने तिने आपला हट्ट तो पुरवण
आज त्याच माउली साठी दोन मिनिटही नसण...

आठवते आजही एकत्र ते शाळेत जाण
टिंगल - टवाळ्या करत दंगा घालण
एखाद्या मित्राने रुसण अन सार्यांनी मनवण
आज त्याच मित्रांसाठी जराही वेळ नसण...

खिशातील ती मळकट दहा रुपयाची नोट
एक एक बिस्किटा साठी असलेली चढा-ओढ
आज दहा ऐवजी दहा हजार रुपये खिशात असण
पण त्या आनंदात हि मनाचे ते एकांतात रडण...
.
.
.
नाती-गोती सारी आज पैशापुढे लहानशी झाली
पैशानेच आज आनंदाची विक्री झाली
विसरला मनुष्य गोडवा त्या नाजूक बंधनांचा
पैशाच्या मोहातच एक-मेका पासुनी दूर झाली...

जागा हो आत्ता तरी वेळ अजूनही हाथी आहे
दुरावले असली नाती सारी..लोक मात्र आपलीच आहे
प्रेमाचे ते बोल तुझे नात्यांना पुन्हा जोडू शकते
आपल्या लोकांच्या सहवासातच...आयुष्य सुंदर बनू शकते
--------शिरीष सप्रे(६-१०-२०११)---------------




Thursday, June 30, 2011

तिचा वाढदिवस ....

शब्दात आज मांडू कसे
खास असा आजचा दिवस
जीव लावला आहे तुजवर
आज त्या परीचा वाढदिवस...

सुख-शांती, हास्य आनंद
चरणी सदा तिच्या नांदो
दुखाने ही रस्ता भुलावा
आयुष्य तिचे बहरत जावो...

चंद्रालाही ईर्ष्या व्हावी
रुप तिचे असेच खिलावे
ना पडावी दुखाची सावली
हास्य ओठी सदा खिलावे...

अभिनंदन माझे आज फक्त
कवितेतच अडकुनी राहिले
ना जाणले तू ही देवा कधी
तिच्याविना कसे दिवस लोटले...

साथ या जन्मापुरती मजला
हीच तर मागणी केली होती
हास्याची चंद्रकोर अशीच बहरावी
हीच इच्छा या वेड्या मनाची होती...

योग विरहाचा मजला दाखवला
तिच्या सुखाची हमी मजला दे
खिलत राहील हास्य ओठी सदा
हेच वचन तू मजसी दे...वचन तू मजसी दे....
-------------शिरीष सप्रे(३०-६-२०११)-------------

Sunday, June 26, 2011

ती आणि डायरी...

मेळ शब्दांचा प्रेमाशी
प्रयत्न तसा कठीण होता
रेखाटायच्या होत्या भावना
त्या "डायरी" चाच साथ होता...

मनातील भावना मनातच
बोल प्रेमाचे ओठी अडकायचे
व्यक्त होते करायचे प्रेम सारे
अखेरीस शब्द डायरीतच राहायचे...

डायरीतील प्रत्येक पानात तिच्या
माझ्याच तक्रारींची गोष्ट होती
तक्रारीतही पाने रंगुनी जायची
भावना प्रेमाची रेखाटत ती होती...

संवाद तिचा सदा डायरीशी असायचा
ज्या भावनांना बांध ती घालायची
डायरीही तिला सदा विचारायची
का ग तू त्याची तक्रार लिहायची...?

घेईल तो ही समजुनी मजला
आशेने या भावना रंगवायची
पहिले होते मी ही प्रेम तिचे
सुरुवात अन शेवट माझ्याच नावाने करायची...माझ्याच नावाने करायची...
---------शिरीष सप्रे(२६-६-२०११)---------------

Thursday, June 2, 2011

आजही आठवतो...पहिला पाऊस

तो पहिला पाऊस...
.
.
खूप काही सांगून जातो,
मातीचा ओलावा, आठवणीना जागवतो...
उल्हासित करीतो वातावरणास या
ओठांवरी हास्य खिलवूनी तो बरसतो...

आजही आठवतो...पहिला पाऊस
.
.
पावसाच्या त्या सरीत
लखलखत्या विजेसारखे हास्य तुझे
ओठी दवबिंदू पावसाचे
एकटक पाहणारे नयन माझे...

आजही आठवतो...पहिला पाऊस
.
.
सुगंध मातीचा दरवळणारा
पावसात रूप तुझे खिलवणारा
शोधती नजर तुजवर खिळवणारा
मनास या वेड लावणारा...

आजही आठवतो...पहिला पाऊस
.
.
हट्ट तुझा पावसात भिजायचा
नकार माझा तुला सतवायचा
क्षणात विचार बदलूनी मी अन
हास्य तुझे पाहुनी..पाउस ही बरसायचा...

आजही आठवतो...पहिला पाऊस
.
.
बेधुंद होऊनी तू भिजायची
चिंब भिजुनी...मिठीत यायची
आपल्याच विश्वात तू रमायची
प्रेमाची ती सर हर्षाने बरसायची...

आजही आठवतो...पहिला पाऊस
.
.
सुगंध ही मातीचा तसाच आहे
गोडवा पावसाचा ही तोच आहे
चिंब भिजुनी मिठीत येणारी तू
आज मिठीत...तुलाच मी शोधत आहे...तुलाच मी शोधत आहे..
---------शिरीष सप्रे(--२०११)---------

Thursday, May 26, 2011

आठवणींचे पिंपळपान...आजही जपले....

भेटी- गाठी , प्रेम बंध कथा या
मी हि ऐकल्या होत्या..
नाती असतात जन्मो जन्माची
विश्वास मनात माझ्या होता..

अनोखे नाते आमुचे असे..
ना कधी एक-मेकास पाहिलेले
बंधने हृदयाची जुळली होती सारी
स्वर हि त्यात गुंतलेले...

आतुरता मनाची सदा
आवाज ऐकण्यास लागलेली..
उत्सुकता त्या वेड्या मनाची
एका फोन साठी असलेली...

अंतर ते फक्त शहरांचे होते
जवळ असल्याचे भास होते...
मन हे वेडे असे गुंतले होते..
शब्दातुनी फक्त प्रेम बहरत होते...

एकत्रित राहण्याचा निर्णय नव्हता
एक-मेकां शिवाय विचार हि करवत नव्हता
प्रीतीचा डोर असा बांधला होता..
हास्य सदा खिलत राहावे..प्रार्थनेत या होता...

वास्तवात भेटण्याची वेळ आमुची
नियतीने बहुदा ठरवली नव्हती
स्वीकारला होता निर्णय नियतीचा
नयनात मात्र प्रतिमा झळकत होती...

अनोखे बंधन आमुचे असे
जगास या कधी न कळले..
नयनात चेहरा ठेवुनी आम्ही
आठवणींचे पिंपळपान...आजही जपले....
----------शिरीष सप्रे(२६-५-२०११)------------

Sunday, February 27, 2011

आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे...

शब्द दडले होते माझे
आज पुन्हा मजसी दिसत आहेत
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा प्रेम मला होत आहे

भावना सुखद प्रेमाची ती
आज पुन्हा मनी दाटत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे

विचार मनातील सारे माझ्या
आज काव्यात उतरत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे

प्रेमाचा गंध हृदयाला स्पर्शुनी
मन उल्हासित आज करत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे

सुखद स्पर्श मनाला आज असा
चटका लावूनी खिलवत आहे
ना ठाऊक मलाही...आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे

प्रेमाची साथ सदा सोबत राहावी
साथ तुझी भावी कधी न सुटावी
मागणी प्रेमाला घालत मी आहे
ना ठाऊक मलाही....आज पुन्हा मला प्रेम होत आहे
------------शिरीष सप्रे(२७-०२०२०११)-------------

Sunday, February 13, 2011

प्रेमाचाच लिलाव होत आहे...

नजरांचे भाव असे बोलू लागतात
नयने ही हजार स्वप्ने रंगवू लागतात

ओठांवरील शब्द डोळ्यातुनी व्यक्त होतात
नयनातुनीच प्रेमाचे इशारे सुरु होतात...

खेळ हा शब्दांचा असा जणू रंगतो
बेरंगी जीवनात रंगांची उधळण करतो...

स्वप्ने प्रेमाची अशी सजू लागतात
प्रेमात वास्तविकता विसरण्यास भाग पाडतात...

खेळ शब्दांचा कधी न समजण्यास येतो
अग्निपरीक्षा प्रेमाची देण्यास सदा प्रेमी भुलतो...

क्षणात विरहाचे असे वादळ उठते
साता जन्माचे वचन काही महिन्यात तुटते...

प्रेमाच्या या जगात प्रेमाचाच लिलाव होतो
अशा या प्रेमाचा रोज एक तरी बळी दिला जातो...

स्वार्थी या दुनियेतुनी प्रेम आज हरवत आहे
प्रेमाच्या या बाजारात प्रेमाचाच खेळ मांडत आहे...प्रेमाचाच लिलाव होत आहे
---------------शिरीष सप्रे(१३-०२-२०११)--------------

Saturday, January 29, 2011

नयनात आठवणींचा पाउस होता...

कोण्या एका संध्याकाळी
नकळत तुझी आठवण आली
कैद करुनी ठेवलेल्या अश्रूंना
आज वाट मोकळी झाली...

अश्रूंना त्या सावरणे
आज मजसी कठीण झाले
टिपत होतो ओघळणाऱ्या अश्रूंना
अश्रूंतही तुझेच हास्य दिसले...

आठवणींत दडलेला प्रत्येक क्षण
अश्रूंत मी आज पाहत होतो
ना जाहले मलाही कधी
आसवां सोबत मी जगत होतो...

प्रेमाचा तो भावूक रंग
आजही जपून ठेवला होता
हाथात आहे हाथ तुझा
भास मजसी होत होता...

नात्यांच्या बंधनात साधलेला
दोर प्रीतीचा आज तुटला होता
सामोरी होता दिसत किनारा
तरीही सागरात आज हरवला होता...

डुबली होती नौका प्रेमाच्या सागरात
खोट्या आशेवर अजूनही जगत होता
होता दाटला अंधार काळ्या नभांचा
नयनात आठवणींचा पाउस होता...आठवणींचा पाउस होता...
-----------------शिरीष सप्रे(२९-०१-२०११)---------------

Sunday, January 23, 2011

एक कवी उदयासी आला...

स्वर सारे जुळले होते
शब्द सारे गुंफले होते
नजरेतुनी प्रेम व्यक्त झाले होते
झरे आपुल्या प्रेमाचे आज वाहत होते...

सुखे सारी पायी नांदत होती
सावली दुखाची हरवली होती
गोष्ट एका प्रेमाची रंगत होती
चंद्रालाही तार्यांची साथ लाभली होती...

ग्रहण चंद्राला असे लागले
गुंफलेले शब्द क्षणात तुटले
लय सुरांचे असे बिघडले
रंगलेले प्रेम हि बेरंगी झाले...

स्वरांचा अंगणी नांदत असलेला
पारिजात हि आज अबोला झाला
प्रेमात डूबलेल्या या हृदयाला
विरह सहजतेने छेडूनी गेला...

घुसमट त्याच्या मनाची अशी झाली
हरवलेल्या शब्दांना आज जाग आली
भावना त्या रेखाटण्यास लेखणी आतुर झाली
मनाची व्यथा मांडताना कविता त्याची झाली...

मनातील त्या प्रत्येक भावना
काव्यात तो मांडू लागला
शब्दांना काव्यात ओवताना
आज एक कवी उदयासी आला...एक कवी उदयासी आला...
-------------शिरीष सप्रे(२३-१-२०११)---------

Tuesday, January 18, 2011

ती आणि दारू...

दारूची हि नशा अशी
घोट घोट चढत जाते
करते जाग्या जुन्या आठवणी
भूतकाळात मला घेउनी जाते...

प्रत्येक घोटात मला तिच्या

जुन्या आठवणी सदा सतावतात
उमलते हास्य ओठी कधी कधी
तर एकांतात त्याच रडवतात...

कोण्या एका महंताने दारू हि बनवली

जणू बुडत्याला आधारासाठी काठी मिळाली
माझ्या प्रेमाची व्याख्या तिला न कळाली
आयुष्याची शिक्षा मात्र मजसी मिळाली ...

सोड्याच्या त्या बुडबुड्यात प्रिये

तुझाच चेहरा शोधत मी असतो
विरहाचे विष प्राशन करत असताना
अश्रू देखील डोळ्यातील जागा सोडतो...

नशीली रात्र कधी कधी कमी पडते

चढलेली रात्रीची नशा सकाळी उतरते
तिन्ही सांजेला आठवण ती दाटून येते
तुझ्या आठवणीत रमायला दारू मात्र कमी पडते....
------------शिरीष सप्रे(१७-१-२०११)----------------