वयाची ६०ठी ...!

आपल्यातील कित्येक नातेवाईक आज ६०ठी ला आलेत, किंवा येतील. जीवनाच्या या मार्गावर त्यांनी खूप काही सोसले, अनुभवले पण सदा हसत खेळत साऱ्याच्या मनास त्यांनी जपले. नात्याची खरी किंमत त्यांच्या मुळे आपणास कळली. ही कविता त्या सर्व थोर अनुभवी व्यक्तींसाठी मानवंदना..!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

आयुष्याची पाने रंगवताना 
एक विचार मनी चटका लावूनी गेला 
नजरेसमोर उभी राहिली चित्रे सारी  
डोळ्यांनी स्वतःचा लघुपट जणू पहिला...! 

आहे आनंदात आजच्या दिवशी सारे 
समारंभ साठीचा साजरा करण्यास 
भारावले मन माझे पाहुनी प्रेम तुमचे  
आलात आवर्जूनी सारे तुम्ही आशीर्वाद देण्यास...! 

आजच्याच दिवशी सुरू झाले बालपण 
ते आज साठी वरी मी आले 
विविध भूमिका जीवनातील रंगवताना    
वयाचे जणू भानही ना राहिले...! 

मुलगी म्हणुनी जन्म घेताना 
चाली-रीतींचे दडपण मनी होते 
जपायचे होते सर्व नात्यानाही 
मने जोडलेली माणसे, हेच तर कमवायचे होते...! 

कधी मुलगी, वेळप्रसंगी मुलगा 
कधी बहीण तर कधी अर्धांगिनी 
बनुनी कधी सून तर आजी बनुनी 
पैलू जीवनातले रेखाटायचे होते...!  

जिवनाच्या नागमोडी मार्गावर चालताना 
अनेक चढ उतार अनुभवले 
लाभली साथ तुम्हा सर्वांची वेळप्रसंगी 
त्या नात्यानीच आयुष्य बहरले...! 

मानते आभार त्या देवाचे आज 
अनमोल माणसे नात्यात गुंफली 
जीवनाची कळी खुलताना 
सुख अन आनंदाने त्यासी जपली...! 

दाटलेत आनंदाश्रू नयनी आज 
तुम्हा सर्वांचे प्रेम पाहुनी 
लाभुदे साथ सदा तुमची 
मानते आभार तुमचे मनापासूनी...!
-------------शिरीष सप्रे (१२-०७-२०१६)--------