बंधन हि अखेरच्या क्षणा पर्यंतची...

मैत्रीचा धागा हा आपुला
नकळत असा जोडला
तूच पाठीराखा माझा होता
दुखणं माझे स्वतावरी घेत होता ...

नकळत तुजसी दुखावले मी
अनेकदा अपशब्द वापरले मी
न घेतले मनी माझे बोलणे
सदा सुखात नान्दलो मी ...

दुखांचा डोंगर बनुनी तू
सदा स्वतासी चटके सोसले
सुखाचे क्षण माझ्या पायी नांदले
बनुनी दैव तुजला..माझ्या जीवनी पाठवले...

साथ तुझी जन्मो जन्माची
मैत्री आपुली अखेरच्या श्वासा पर्यंतची..
गिरवतील धडे मैत्रीचे आपुल्या
बंधन हि अखेरच्या क्षणा पर्यंतची...
--------------शिरीष सप्रे(१३-१०-२०१०)-----------

आयुष्य सुंदर बनू शकते ...

कोण्या एका एकांतात

एक विचार मनी चटका लावूनी गेला

रोजच्या या धावपळीत आज

मनुष्य जगायचेच विसरुनी गेला...

आजही आठवतो आई जवळील तो हट्ट

एका चॉकलेट साठी गाल फुगवुनी बसण

मायेने तिने आपला हट्ट तो पुरवण

आज त्याच माउली साठी दोन मिनिटही नसण...

आठवते आजही एकत्र ते शाळेत जाण

टिंगल - टवाळ्या करत दंगा घालण

एखाद्या मित्राने रुसण अन सार्यांनी मनवण

आज त्याच मित्रांसाठी जराही वेळ नसण...

खिशातील ती मळकट दहा रुपयाची नोट

एक एक बिस्किटा साठी असलेली चढा-ओढ

आज दहा ऐवजी दहा हजार रुपये खिशात असण

पण त्या आनंदात हि मनाचे ते एकांतात रडण...

.
.
.

नाती-गोती सारी आज पैशापुढे लहानशी झाली

पैशानेच आज आनंदाची विक्री झाली

विसरला मनुष्य गोडवा त्या नाजूक बंधनांचा

पैशाच्या मोहातच एक-मेका पासुनी दूर झाली...

जागा हो आत्ता तरी वेळ अजूनही हाथी आहे

दुरावले असली नाती सारी..लोक मात्र आपलीच आहे

प्रेमाचे ते बोल तुझे नात्यांना पुन्हा जोडू शकते

आपल्या लोकांच्या सहवासातच...आयुष्य सुंदर बनू शकते

--------शिरीष सप्रे(६-१०-२०११)---------------